Laboratoriumonderzoek

Dit is onderzoek van bloedcellen. We tellen bijvoorbeeld het aantal bloedcellen, kijken welke cellen er aanwezig zijn en in welk ontwikkelingsstadium ze zich bevinden.

De resultaten van de celtellingen kunnen belangrijke informatie geven over de productie van rode en witte bloedlichaampjes en de bloedplaatjes en hun onderlinge verhouding. Zo kunnen we bloedziekten vaststellen en behandelen, zoals leukemie, lymfeklieraandoeningen, bloedarmoede en een verstoorde aanmaak van bloedplaatjes.

Hierbij sporen we storingen op in uw bloedstolling. Het kan zijn dat uw bloed te weinig stolt of juist te snel. De meest bekende ziekte waarbij een stollingsfactor ontbreekt, is bloederziekte ofwel hemofilie.

Bij sommige patiënten moeten we de stolling laag houden in verband met de kans op trombose. Dan is het nodig dat u zelf uw bloed regelmatig checkt of dat u naar de trombosedienst gaat. Na de stollingstest kunnen we kijken hoeveel we uw bloed moeten verdunnen en welke dosis medicijnen daarbij hoort.

Bij grote operaties of na een chemokuur kunt u een bloedtransfusie krijgen. Van tevoren doen we dan testen om uw bloedgroep en rhesusfactor te bepalen. Ook kijken we of er in uw bloed (ongewenste) antistoffen aanwezig zijn.

Mochten er antistoffen aanwezig zijn, worden deze geïdentificeerd en wordt er met deze antistoffen altijd rekening gehouden bij een transfusie.

Uit uw urine kunnen we belangrijke informatie halen over uw nieren en urinewegen. Dit geldt vooral voor het onderzoek van het urinesediment. We kijken dan of er niet-oplosbare stoffen in voorkomen, zoals cellen (erytrocyten, leucocyten), bacteriën of schimmels.

Naast het urinesediment kan het nuttig zijn om naar de samenstelling van de urine te kijken. Voorbeelden hiervan zijn eiwit in urine, natrium en kalium in urine. Voor dit onderzoek kan een portie urine voldoende zijn maar uw arts kan ook vragen om 24 uur urine te verzamelen.

Dit onderzoek is nodig als u bloedcelkanker heeft (leukemie, maligne lymfoom of multipel myeloom) en als we willen achterhalen om welk type kanker het gaat en in welk stadium het zich bevindt.

Er zijn twee methoden om beenmerg te verzamelen: via een biopt of een aspiraat.

Bij een biopt boren we met een klein staafje bot en beenmerg uit uw bot. Beenmergaspiraat verkrijgen we door met een naald in het bot van uw bekkenrand of borstbeen te prikken. Met een spuit zuigen we dan beenmerg op.

Het verkregen materiaal bekijken we onder de microscoop en wordt geanalyseerd met behulp van celspecifieke antistoffen (FACS analyse).

Hierbij halen we stamcellen uit uw bloed met het oog op perifere stamceltransplantatie (PSCT). Via aferese isoleren we de stamcellen. We plaatsen deze later bij u terug. Dit helpt u herstellen nadat u een zeer hoge dosis cytostatica heeft gekregen.

Moleculaire diagnostiek ofwel DNA-onderzoek wordt steeds belangrijker om diagnoses te stellen. We richten ons daarbij op het vaststellen van mutaties in het erfelijk materiaal.

Het kan bijvoorbeeld zijn dat u door een erfelijke afwijking niet goed reageert op een bepaald medicijn. Op grond van het onderzoek kunnen we dan de juiste dosis voorschrijven en voorkomen dat u er teveel van binnenkrijgt.

Daarnaast kan DNA-onderzoek helpen om bepaalde tumoreigenschappen in kaart te brengen. We verwachten dat de mogelijkheden op dit gebied de komende jaren snel toenemen.

Tumormarkers