Hoe kan ik straks plassen?
Er zijn verschillende mogelijkheden om te zorgen dat de urine weer via de urineleiders uit het lichaam gaat als de blaas is verwijderd. Er zal met u besproken worden welke mogelijkheden voor u gelden. Hieronder volgt kort een overzicht van de verschillende blaasvervangende mogelijkheden:
Urinestoma (Bricker)
Van het laatste stukje dunne darm wordt een urinestoma gemaakt. De urine loopt dus continu via het stoma naar buiten. Hier plakt u een zakje overheen waar de urine in afloopt. Voordeel is dat u zich geen zorgen hoeft te maken over wanneer u moet plassen. Als het zakje vol is leegt u dit gemakkelijk op de wc. Ook hoeft u ‘s nachts niet de wekker te zetten om het stoma leeg te maken. Een nadeel is een veranderd uiterlijk van de buik.
Neoblaas
Van het laatste stukje dunne darm wordt een opvangreservoir gemaakt wat wordt aangesloten op de plasbuis. Hierdoor ziet je aan de buitenkant geen veranderingen.
Met behulp van druk op de buik en uw buikspieren drukt u tijdens het plassen de neoblaas leeg. U plast via de plasbuis. Het nadeel kan zijn dat de urine er niet zo goed uitkomt en dat u zelf moet katheteriseren. Ook kan het zijn dat de sluitspier van de plasbuis niet sterk genoeg is om de urine op te houden, dan heeft u last van urine-incontinentie. Hierbij voelt u geen aandrang om te plassen en zal u op gezette tijden naar het toilet moeten gaan, dit betekent, ook dat u in de nacht een wekker moet zetten om op tijd de neoblaas te ledigen Ook heeft u meer kans op urineweginfecties dan bij het urostoma.
Indiana pouch
Van het laatste stukje dunne darm en het eerste stukje dikke darm wordt een opvangreservoir (pouch) gemaakt. Dit reservoir wordt niet aangesloten op de plasbuis, zoals bij een neoblaas, maar dit wordt als een katheteriseerbaar stoma door de buikwand naar buiten geleid, vaak ter hoogte van de navel.
Dit reservoir moet elke paar uur geleegd worden met een katheter. U kunt dus niet zelf plassen. Over het algemeen is dit reservoir continent, dus u hoeft hier geen zakje op te plakken, maar een pleister. Er kunnen problemen ontstaan met katheteriseren en het goed leegmaken van het reservoir, waardoor meer kans is op urineweginfecties. Ook kan het voorkomen dat het reservoir in de loop der jaren gaat lekken en dat het nodig is om een zakje op de opening in de huid te plakken. Het uiterlijk van de buik verandert door de opening voor katheterisatie waar de pleister op is geplakt.
Colonconduit
Dit is een zeldzamere benadering, en wordt alleen uitgevoerd bij patiënten waarbij we ook een deel van de endeldarm moeten verwijderen en de patiënt een darmstoma krijgt. Er kan dan soms gekozen worden om een stukje dikke darm in plaats van de dunne darm te gebruiken om een urinestoma van te maken. De voor- en nadelen zijns te vergelijken met de Bricker, maar alleen bij het colonconduit (in combinatie met ook een darmstoma) is het niet nodig om tijdens de operatie een darmnaad aan te leggen.
Ureterocutaneostomie
Bij patiënten die na de operatie maar één nier overhouden, kan er soms worden gekozen om de urineleider, zonder tussenkomst van een stukje darm, direct door de huid naar buiten te laten komen. Hierbij stroomt de urine continu in het zakje op de buik. Het voordeel hiervan is dat er geen operatie aan de darmen nodig is het herstel sneller verloopt. Soms ontwikkelt zich in de bij de opening wat littekenweefsel waardoor dit dicht gaat zitten. Daarom krijgen patiënten met een ureterocutaneostomie een blijvend slangetje van de nier tot aan de huid, om te zorgen dat de huidopening open blijft. Dit slangetje wordt singje J genoemd en wordt regelmatig poliklinisch verwisseld.
Ook kunt u kijken op www.stomaofneoblaas.nl voor meer informatie.
en
English
