Cryo-ablatie

Bij een cryo-ablatie worden naalden beeldgestuurd ingebracht, zodat de juiste positie kan worden bereikt. De naalden worden aangesloten op een machine die met hoge druk vloeibaar gas door een naald perst waardoor en een ijsbal ontstaat aan de tip van de naald. Door de ijsbal die ontstaat, worden de cellen gedood.

De cryo-ablatie wordt meestal uitgevoerd onder algehele anesthesie (narcose). Soms wordt er gekozen voor epidurale anesthesie (ruggenprik) of een roesje. Dit wordt door de anesthesioloog met u besproken op de poli.

Na een ablatie ziet u aan de buitenkant slechts kleine sneetjes. Aan de binnenkant van het lichaam is de wond echter groter en het lichaam werkt de eerste weken hard om deze wond te genezen. Hoeveel last u hiervan heeft, is afhankelijk van de grootte en de locatie van de tumor. Indien u goed genoeg bent hersteld, mag u weer naar huis. Dit is in de meeste gevallen de volgende dag. 

Geen enkele ingreep is zonder risico’s. Bij een ziekenhuisopname bestaat altijd een kleine kans op trombose (stolsel in een bloedvat), of een infectie (bijvoorbeeld long- of blaasontsteking). Bij deze ingreep bestaat er daarnaast een kleine kans op een nabloeding, infectie of schade aan het behandelde orgaan, omliggend structuren of de prikroute. Dit kan bijvoorbeeld een stoornis in de nierfunctie zijn, een urinelekkage bij nierablaties, of een klaplong bij longablaties of ablaties via de longholte.

De eerste weken kunt u de volgende bijwerkingen ervaren:

• Vermoeidheid
• Pijnklachten ter hoogte van de behandelde plek
• Misselijkheid
• Grieperig gevoel
• Koorts tot 38.5 graden Celsius.

Daarnaast kunt u ook specifieke klachten hebben van het behandelde orgaan of de prikroute. Hierbij kunt u denken aan:  

• Hoesten met of zonder bloed (bij ablaties in de long of via de longholte)
• Bloed plassen (bij nier- of prostaatablaties)
• Een doof gevoel of juist pijnlijke waarneming van de huid.