Van Leeuwen werkt sinds 1981 als epidemioloog in het Antoni van Leeuwenhoek en is sectieleider van de afdeling Psychosociaal Onderzoek en Epidemiologie (PSOE). Ze doet onderzoek naar de risicofactoren van borstkanker en eierstokkanker en naar de late neveneffecten van de behandeling van kanker. In het bijzonder kijkt haar onderzoeksgroep naar het risico op het ontstaan van tweede tumoren, hart- en vaatziekten en onvruchtbaarheid na bestraling en chemotherapie voor lymfomen, zaadbalkanker en borstkanker.
Van Leeuwen: "De overlevingskansen verbeteren steeds verder. Daarom wordt het nog belangrijker na te gaan of radiotherapie, chemotherapie, immunotherapie of hormonen op de lange termijn ook nadelige effecten hebben op de gezonde organen en weefsels. Aan de hand van resultaten uit ons onderzoek worden de behandelingen aangepast, zodat we de kans op late schade verminderen. Ook hebben we voor overlevers van een lymfoom een gespecialiseerd nazorgprogramma in heel Nederland opgezet (de "BETER" poli's) waar zij voorgelicht worden over late neveneffecten en een screeningsprogramma aangeboden krijgen om eventuele gezondheidsschade tijdig op te sporen en te behandelen.
Verbinder
Haar kracht om te verbinden is onder andere voor het National Cancer Institute de reden geweest om haar deze prijs te geven. Zelf denkt Van Leeuwen dat haar werk op het gebied van bijvoorbeeld Hodgkinlymfoom een belangrijke factor is geweest. "Dit is een vrij zeldzame vorm van kanker van het lymfestelsel. Het is moeilijk om complete behandel en follow-up gegevens van een heel grote patiëntengroep bij elkaar te krijgen. Uiteindelijk is het ons gelukt om 8400 patiënten voor studies bij elkaar te krijgen. Bovendien heb je binnen de epidemiologie een lange adem nodig, voordat je de risico's op lange termijn in kaart kunt brengen. We zijn nu aan het oogsten van projecten waar we al twintig jaar mee bezig zijn. Het is dan ook een hele kunst om voor zulk langdurig onderzoek geld bij elkaar te brengen. Internationale samenwerking is cruciaal om het onderzoek verder te brengen en daar investeert van Leeuwen dus flink in."
Naast haar werk als onderzoekster, is Van Leeuwen ook als hoogleraar verbonden aan het VuMC. Ook hier heeft Van Leeuwen het voor elkaar gekregen om partijen samen te brengen. Ditmaal voor Retinoblastoom. "Dit is een vorm van kinderkanker, een kwaadaardig gezwel in het netvlies van het oog. Nog veel zeldzamer dan Hodgkin. Met de oogartsen van het VUmc (Prof. Annette Moll) is het ons gelukt om alle data die hierover wereldwijd verzameld zijn bij elkaar te brengen. Belangrijk, want alleen door samenwerking internationaal kunnen we het verschil maken. Soms is dat niet eenvoudig, maar dit zijn zaken waar ik veel bevrediging uit haal. Het leggen van verbindingen zorgt voor meerwaarde. Daar zet ik mij voor in."
Rosalind E. Franklin
De prijs die Floor van Leeuwen krijgt is vernoemd naar Rosalind E. Franklin, een Brits chemica die bekend is geworden vanwege haar bijdrage aan de ontdekking van de structuur van DNA. Dit deed ze met behulp van röntgendiffractie. Zonder haar röntgendiffractie-foto's, zou het veel langer geduurd hebben, voordat de structuur van DNA gevonden zou zijn. In 1962 ontvingen echter Watson, Crick en Wilkins de Nobelprijs hiervoor. Mogelijk zou ook Rosalind Franklin in die eer hebben gedeeld als ze nog had geleefd. De prijs wordt echter niet postuum uitgereikt. Naar de mening van velen is de wetenschappelijke bijdrage van Franklin in de vorige eeuw aanzienlijk onderschat.
en
English
