Haarlemse Margriet Gordijn creëert iets moois in het Antoni van Leeuwenhoek | Noordhollands Dagblad

In het Noordhollands Dagblad werd Margiet Gordijn geïnterviewd over haar werk in het Antoni van Leeuwenhoek. Lees hieronder het volledig artikel:

Haarlemse Margriet Gordijn creëert iets moois in het Antoni van Leeuwenhoek

Margriet Gordijn (53) komt uit Haarlem en werkt in Amsterdam in het Antoni van Leeuwenhoek als vaktherapeut beeldend voor de afdeling revalidatie.

SERIE | Lol in je werk

Hoe ben je in dit werk terecht gekomen?

„Na de middelbare school ben ik eerst naar de kunstacademie gegaan, maar het was toch niet wat ik zocht. Ik vond een opleiding creatieve therapie. Psychologie gecombineerd met iets creëren. Dat was een match. Toen ik klaar was, ben ik gaan werken in de psychiatrie voor volwassenen en voor kinderen. Vijftien jaar geleden zag ik een advertentie in de krant van het Antoni van Leeuwenhoek, solliciteerde en ben aangenomen.”

Waarom past dit werk bij jou?

„Ik ben geïnteresseerd in mensen en hun persoonlijke verhaal. In combinatie met samen iets creëren, maakt dat dit beroep mij prima past. Ik begeleid mensen die kanker hebben gehad. Na alle behandelingen realiseren zij zich vaak pas echt wat de impact van hun ziekte was. Ze willen terug keren in de maatschappij, maar weten vaak niet hoe. Daar helpen we ze bij in een revalidatieprogramma. Ze krijgen fysiotherapie, ergotherapie en gesprekken met een medisch maatschappelijk werker of een psycholoog. Ik sluit aan bij de psychologische hulpverlening waar ik op een creatieve manier mensen help dingen te maken. Zo kunnen ze hun ziekte verwerken en nieuwe inspiratie krijgen. Samen bekijken we later hun werk. Ik probeer het niet te duiden, maar vertel ze wat het bij mij oproept. Dat levert bijzondere gesprekken op. Met creëren geef je ook iets van jezelf bloot, je laat zien wie je bent.

Mensen die kanker hebben gehad, zeggen vaak dat ze zichzelf een beetje kwijt zijn geraakt. Via mijn werk vind ik het mooi om een stuk met ze mee te lopen tot ze zich weer veilig genoeg voelen om weer deel te nemen aan het dagelijks leven.”

Wat zijn de voor- en nadelen?

„Het bijzondere is dat alle creatieve werkstukken uit hun eigen handen komen. Het onderwerp kan heel verdrietig zijn, maar ze kunnen ook heel trots zijn op de dingen die ze gemaakt hebben met een materiaal dat ze nog nooit in hun handen hebben gehad. Mijn vak is heel opbouwend, het is niet alleen reflecteren op wat er allemaal niet meer kan, het is ook uitzoeken wat er nog allemaal wel kan. Het is alsof ze zichzelf opnieuw leren zien. Wat er in ze leeft. Met zelf dingen creëren, maken ze als het ware een ontdekkingsreis door hun veranderde lichaam en hun gedachten daarover. De patiënten verrassen zichzelf regelmatig.

De meeste patiënten hebben geen idee wat mijn werk voor ze kan betekenen en denken vaak dat het niets voor ze is. Na alle behandelingen zijn mensen vaak toch nog erg naar binnen gekeerd, geschrokken en emotioneel. Mijn beroep komt niet zo heel vaak voor in de oncologie, wel in de psychiatrie en de kinderhulpverlening.”

Krijg je loon naar werken?

„In de zorg is het geen vetpot. Maar ik wilde deze baan heel graag, het is mijn passie. Ik verdien een gemiddeld salaris. Mijn werk is heel intensief, wat dat betreft zou ik meer mogen verdienen. Het blijft vechten voor je erkenning, ook qua beloning.”

Wat zou een alternatief beroep voor je zijn?

„Kunst restaureren, werken aan schilderijen uit de Gouden Eeuw. Maar kapper zijn, lijkt me ook heel leuk. Kappers zijn ook halve therapeuten en creëren ook. Mensen komen er ook opgeknapt vandaan als je het goed doet.”