Waarom hebben jullie gekozen voor dit vak?
H: “In de mammachirurgie (de borstkanker chirurgie) vond ik de perfecte combinatie van handelen – te kunnen genezen – en de hele begeleiding te doen. Het is meer dan alleen snijden. De uitdaging is iedere keer weer om het hele proces zo goed mogelijk voor de patiënt te begeleiden.”
M: “Ja, dat heb ik ook. Het traject van diagnose tot aan het kiezen van de juiste behandeling en de eventuele onderzoeken die daarbij horen, maakt het voor mij interessant.”
Hoe oud waren jullie toen jullie zelf borstkanker kregen?
M: “In 2004, ik was toen 36, kreeg ik te horen dat het niet goed zat. Ik werd gediagnostiseerd met een uitzonderlijke vorm van borstkanker. Hester heeft mij toen geopereerd. Maar we waren nog geen collega’s. Ik werkte destijds namelijk nog in het AMC als chirurg. Pas na mijn operatie ben ik naar het AVL gegaan.”
H: “Ik kreeg op mijn 44ste voor de eerste keer borstkanker. In 2013 kreeg ik het op mijn vijftigste voor de tweede keer. Marie-Jeanne heeft me toen – als collega, maar inmiddels ook als dierbare vriendin – samen met een andere collega geopereerd.”
Was het anders om elkaar als patiënt te hebben?
M: “Ja en nee. Elkaar opereren was fijn en gek tegelijk. Toen Hester mij en mijn collega vroeg om haar – samen met een plastisch chirurg – te opereren was dat een heel bijzonder en dierbaar moment. Tuurlijk krijg je meer emotie mee omdat je elkaar goed kent. Maar er is ook een doktersknop die omgaat. Uiteindelijk wil je ook voor je vriendin en collega het beste.”
H: “Het gekke is dat je eigen doktersknop als patiënt op stand-by gaat. En dat is maar goed ook, want je wil je honderd procent kunnen overgeven aan je behandelend arts.”
Heb je er over nagedacht om je te laten behandelen in een ander ziekenhuis?
H: “Ja, het is wel door mijn hoofd geschoten. Ik heb zelfs nagedacht over ziekenhuizen in het buitenland, maar dat wilde ik toch echt niet. Het AVL is hét expertisecentrum op het gebied van kanker. We zijn een primair, secundair en zelfs een tertiair verwijzingscentrum. De top van de top werkt hier, dat wíl je als patiënt.”
M: “Maar het komt wel voor. Er zijn genoeg collega’s die ervoor kiezen om juist niet in hun eigen ziekenhuis behandeld te worden. Omdat ze niet willen dat alles van hen open en bloot bij hun collega’s op tafel ligt.”
Kijk je anders naar de ziekte nu je zelf kanker hebt gehad?
M: “Ja, absoluut. Je kan het je nog beter voorstellen wat voor angst, zorgen en vragen een patiënt heeft. Er zijn zoveel onzekerheden die opspelen wanneer je hoort dat je ziek bent.”
H: “Juist daarom hebben we ook het boek Alles over Borstkanker geschreven. We krijgen in onze spreekkamer te maken met zoveel verschillende vragen.”
Welke vraag wordt het meest gesteld in de behandelkamer?
M: “‘Is de borst eraf halen de beste optie?’ Die wordt heel vaak gesteld. Terwijl we de laatste jaren – gelukkig – juist ook veel borstsparende operaties uitvoeren.”
Wat voor tips staan er in het boek?
M: “We hebben het boek gemaakt met hulp van 27 andere borstkankerdeskundigen en de Borstkanker Vereniging Nederland. Het is een overzicht van diagnose tot behandeling en de zorg daaromheen. Hierdoor kun je de zoektocht op internet overslaan. Eigenlijk komen alle voorkomende vragen aan bod. Wat is bijvoorbeeld de beste behandeling voor jou? En moet je wel meedoen met een studie of juist niet? Ook besteden we aandacht aan de nazorg, het psychische gedeelte dat bij de ziekte hoort. Wat voor mogelijkheden zijn er om daar hulp bij te vragen en te krijgen?”
H: “Goed geïnformeerd zijn voordat je aan je behandeling begint is zó belangrijk. Want ook voor behandeling van borstkanker geldt: ‘Er leiden verschillende wegen naar Rome.'”
en
English