Femke en Marleen vertellen over werken en leren bij het AVL

Opleiding en specialiseren

De opleiding start met 5 maanden theorie en dan ga je direct naar de afdeling. Daar loop je dan 2,5 jaar stage. “Het kan wel druk zijn, want je bent wel echt aan het werk terwijl je voor school ook nog wel toetsen hebt.” Vertelt Femke. Marleen is het met haar eens: ”Je moet wel een beetje kunnen plannen en je moet ook wel echt zelfstandig zijn. Dus het is op z’n tijd best een zware opleiding, maar na de opleiding ben je ook al gelijk helemaal ingewerkt. Alleen al om die reden zou ik niet meer zo graag ergens anders willen werken. Het Antoni van Leeuwenhoek is wel bijzonder, want aan de ene kant is het best klein, gezellig en knus. En tegelijkertijd is het ook heel innovatief en vooruitstrevend en zijn hier de nieuwste behandelingen en onderzoeken. Dat maakt het heel leuk om hier te werken.” Femke is het er mee eens: “Je hebt ook veel mogelijkheden om te specialiseren. Ik vind de planning bijvoorbeeld heel leuk en wil daarin verder, maar je kunt ook specialiseren in het maken van de bestralingsplannen zelf. Of inwendige bestraling zoals Brachytherapie. Dan werk je ook meer op de OK. Gamma knife is ook een optie. Of voorlichting geven. Noem maar op.” 

Veel kennis

Marleen: “Je hebt behoorlijk wat kennis nodig om een bestralingstoestel te bedienen. Er is een behandelplan, een volume bedacht door een arts, maar we moeten altijd goed kijken hoe het met een patiënt gaat op een dag en of diegene de bestraling op dat moment wel aankan. Je moet soms ook goed doorvragen. Je moet ook wel wat weten over chirurgie, chemotherapie, radiologie enzovoort.” Femke vult aan: “Je leert ook steeds beter de veranderingen zien op de CT scan die we vooraf maken aan elke bestraling.”

Dankbaar

Femke: “Het is ook de psychosociale zorg die ik leuk vind. Of ja, leuk is eigenlijk niet het goede woord.” Ze kijken elkaar aan. “Je haalt er voldoening uit. Je zit vaak aan het einde van een heel traject. Bij veel borstkankerbehandelingen bijvoorbeeld begint het met chemotherapie, dan vaak nog een operatie en dan komen ze pas bij ons voor bestraling. Dat zijn hele zware trajecten waarin dit dan de laatste lootjes zijn. Vaak komen dan de emoties eruit. Je ziet elkaar soms ook een tijdje elke dag.” Marleen: “Patiënten zijn vaak ook heel dankbaar en zeggen dingen als ‘zonder jullie zou ik het niet kunnen’ omdat we ze dan gerust hebben weten te stellen.”

Femke heeft al diverse banen aangeboden gekregen, maar ze allemaal afgeslagen: “Bij het Antoni van Leeuwenhoek heb je normale werktijden. Je hoeft nooit ’s avonds of in het weekend te werken. Het is allemaal heel stabiel en dat is voor mij een groot pluspunt.” Ze kijken elkaar instemmend aan: “Het is leuk hier en wil graag nog lang blijven.”