"Het klopt dat u daar pijn heeft"
“Hier op de afdeling ligt de patiëntengroep die onder het middenrif geopereerd is. Dan moet je denken aan urinewegen, de blaas die eruit gaat, darmoperaties, enzovoort. Niet alleen standaardoperaties, maar ook bijvoorbeeld de HIPEC of ingewikkelde operaties die elders niet worden gedaan. Ook verpleegkundig gezien complex, want als er bijvoorbeeld een stukje darm wordt weggehaald en de twee uiteinden weer aan elkaar gezet worden, komt er een naad en daar kan dan iets mee gebeuren. Je moet weten wat er tijdens een operatie is gebeurd en ook waaróm die operatie is gedaan. Je moet goed kunnen klinisch redeneren. Je kunt het dan ook beter uitleggen aan de patiënt en dan kun je zeggen: ‘Het klopt met uw diagnose. Daarom heeft u die pijn.’ Of het klopt juist niet en dan kun je daar actie op ondernemen.
Opfleuren
Mensen die hier werken hebben vaak bewust voor oncologie gekozen, want het is niet voor iedereen weggelegd. Je bent nodig, je moet leren om professioneel afstand te houden. Dat wil niet zeggen dat mij nooit meer iets raakt. Gelukkig nog steeds wel, zou ik willen zeggen.
Ik heb snel een klik met mensen, soms net wat meer als mensen het bijvoorbeeld ook leuk vinden om met de camper op pad te gaan. Je merkt dat naarmate je ouder wordt, je steeds meer leeftijdsgenoten krijgt die grote operaties moeten ondergaan. Ik kan me vaak goed verplaatsen in deze mensen, maar het kan ook confronterend zijn. Dat wil niet zeggen dat we hier allemaal heel serieus de hele dag met zware gezichten werken, want er is veel ruimte voor humor. Patiënten vinden het vaak ook leuk als we onderling wat grappen maken, omdat het de boel wat opfleurt.
Meer tijd, maar niet rustiger
In het AVL heb je meer tijd voor patiënten, maar dat wil niet zeggen dat het rustiger is. Als je psychosociale zorg goed wilt doen, heb je die tijd ook echt nodig. Deze mensen hebben een heel traject van angsten en van hoop waar ze doorheen gaan. Maar mensen zeggen meestal niet uit zichzelf: ‘Ik ben verdrietig, help!’. Je probeert soms een ingang te zoeken door mensen juist even uit dat ziek-zijn te halen. ‘Ben je al eens op het dakterras geweest?’ is dan een vraag die ik wel eens stel. En dan gaan we daarheen. Soms is dat ene prikje dan genoeg waardoor mensen met hun zorgen komen.
Soms krijgen we ook nog wel brieven achteraf met bedankjes dat één iemand op het juiste moment net dat ene deed waardoor diegene uit een dip is gekomen. Dat zijn toch wel een beetje de krenten in de pap, daar doe je het voor en dat is ook waar we voor staan in het AVL. Het zijn vaak die één op één momentjes waar mensen van opknappen en die ze onthouden. Soms is het zelfs even een schop onder de kont, omdat ze gestimuleerd moeten worden. Elke keer zit er weer een ander mens achter de behandelingen en dat maakt het voor mij, ook nog na 42 jaar verpleegkundige zijn, nog heel leuk, interessant en uitdagend.”
Vacatures
Wil jij net zoals José echt iets betekenen voor oncologiepatiënten? Dan is het Antoni van Leeuwenhoek dé plek voor jou. Of je nu oncologieverpleegkundige bent of dit juist graag wilt worden, of je nou wel of geen ervaring hebt met het werken in een ziekenhuis: wij zijn altijd op zoek naar mensen die willen bijdragen aan onze missie. Bekijk alle vacatures voor (oncologie)verpleegkundigen op werkenbijavl.nl.
en
English
