Luistertip! AVL-podcast ‘Kanker krijg je niet alleen’

De ziekte kanker heeft niet alleen grote impact op het leven van degene die ziek is. Ook naasten hebben te maken met de ingrijpende gevolgen. Hoe deal je samen met alles dat er komt kijken bij het ziek zijn, de behandelingen, het onzekere levensperspectief? In de vierdelige AVL-podcastserie Kanker krijg je niet alleen gaan patiënten hierover in gesprek met hun dierbaren. Ook reageert in elke aflevering een zorgprofessional van het Antoni van Leeuwenhoek op de situatie.

In de eerste aflevering horen we het verhaal van Mirjam en haar gezin. Mirjam heeft een verhoogde kans op het krijgen van borstkanker en eierstokkanker door een mutatie in het BRCA1-gen. Zij en haar man Jacco maakten een plan: als hun jongste naar de basisschool gaat, wil Mirjam preventieve operaties ondergaan. Maar helaas is de kanker hen te snel af. In de podcast horen we hoe Jacco en Mirjam met hun oudste dochters in gesprek gaan en hoe ze uitkijken naar hun zomervakantie op Terschelling, als een groot deel van de behandelingen achter de rug is. Hoe gaat het nu met Mirjam?

Mirjam: ‘Als ik de podcast nu terugluister, vind ik het best moeilijk om te horen. Op dat moment had ik de heftigheid niet zo door, ik zat in een flow van ‘dit moeten we doen’. Ons doel was om in de zomer naar Terschelling te gaan en daar lekker te genieten. Dat is gelukt. Toen we daar in de zomervakantie waren, was ik echt even helemaal weg uit de realiteit. De ziekte kwam niet aan bod. De keerzijde was dat ik wel weer in een diep gat viel toen ik thuiskwam. De kanker is helaas nog niet weg. Na de operatie bleken de uitzaaiingen er nog te zijn en de borst was niet schoon. We wisten dat het kon, we hadden met dit scenario rekening gehouden, maar het was toch wel een tegenvaller. De behandeling gaat daarom nu door met chemotabletten. Ik ben nu twee weken onderweg met de tabletten en ik heb goede dagen, maar ook echt wel mindere gehad afgelopen weken. Bij de start vond ik het even moeilijk. Daar gaan we met die grote tabletten, wat ga ik voelen? Maar dat ging al heel snel naar: dit moet ik gewoon weer doen. Door. Na een week kwamen er 2 dipdagen, dan voel ik me vervelend, moe, en heb ik nergens zin in. Gelukkig zakte dit ook weer af en heb ik nu alweer goede dagen. Elke dag die ik me goed voel, maak ik er een feestje van. Dat lukt me wel. Als ik moe ben, is het mentaal zwaarder. Dan kan ik wel heel erg zitten met de vraag ‘Waarom moet dit nou?’.